Górniczy Koncert Noworoczny
7 marca br. w gmachu Filharmonii Śląskiej im. Henryka Mikołaja Góreckiego w Katowicach odbył się organizowany rokrocznie przez Górniczą Izbę Przemysłowo-Handlową i partnerów z branży górniczej, Górniczy Koncert Noworoczny 2022.
Fot.1. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.2. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.3. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.4. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.5. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.6. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.7. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.8. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.9. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.10. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.11. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.12. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.13. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.14. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.15. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.16. Górniczy Koncert Noworoczny
Fot.17. Górniczy Koncert Noworoczny
Jak co roku, gala składała się z dwóch części: oficjalnej i artystycznej. Wśród zaproszonych gości nie zabrakło przedstawicieli władzy państwowej, polityków, samorządowców, prezesów i reprezentantów spółek i firm z sektora górniczego, związków zawodowych oraz międzynarodowych partnerów GIPH.
Pierwszą część zainaugurował prezes Izby, Janusz Olszowski, który przypomniał w swoim wystąpieniu o misji i celach GIPH, podsumował aktywność i sukcesy organizacji na przestrzeni ostatniego trzydziestolecia, ale też wskazał najważniejsze cele i wyzwania, przed którymi przyjdzie jej stanąć w najbliższych latach.
W tej ostatniej sferze na plan pierwszy wysunęła się walka o to, by trwającą transformację energetyczną uczynić możliwie „sprawiedliwą”. Przejście do zeroemisyjnej i bezwęglowej gospodarki, w przededniu którego stoi Polska, implikować będzie liczne problemy, które dotkną nie tylko kopalnie i firmy górnicze, otoczenie górnictwa, poszczególne regiony, ale i całą narodową gospodarkę. Możemy się spodziewać m.in. wzrostu bezrobocia, rosnących kosztów energii, czy problemów z zagospodarowaniem terenów oraz infrastruktury pogórniczej. Istnieją obawy, że zdanie się w całości na „zieloną energię” zmniejszy też nasze bezpieczeństwo energetyczne. Z tej przyczyny – podkreślał prezes GIPH – proces odchodzenia od węgla powinien być rozpisany na możliwie najdłuższą perspektywę czasową, a podmioty, których dotyczy muszą zostać objęte odpowiednim wsparciem finansowym.
Piotr Pyzik, podsekretarz stanu w Ministerstwie Aktywów Państwowych, uspokajał, że jakkolwiek sama transformacja jest niezbędna i nieuchronna, to uwarunkowania rynkowe i polityczne, w tym rosnące ceny gazu, a także rozwój nowych niskoemisyjnych technologii eksploatacji, powinny sprawić, że udział węgla w krajowym miksie energetycznym w najbliższym czasie nie będzie się zmniejszał.
Głos zabrał także prezydent Eurocoal, Vladimír Budinský, który mówił o konieczności wybudzenia się z „fałszywego snu, że rosyjski gaz może zastąpić europejski węgiel” oraz zaapelował do Komisji Europejskiej o zakończenie „wojny z węglem”. Surowiec ten – w ocenie Budinský’ego – jest bowiem gwarantem energetycznej niezależności wspólnotowej europejskiej gospodarki.
Tradycyjnie, podczas koncertu miała miejsce ceremonia wręczenia statuetek dla lauretów konkursu Górniczy Sukces Roku. Swoje odznaczenie otrzymał też Janusz Olszowski, który z rąk prezesa Wyższego Urzędu Górniczego, Adama Mirka, oraz wiceprezesa WUG, Krzysztofa Króla, przyjął Odznakę Honorową Zasłużony dla Bezpieczeństwa Pracy w Górnictwie. Jak podkreślił Adam Mirek, odznaczenie nastąpiło w uznaniu zasług laureata dla górnictwa, w szczególności zaś walki o „prostotę, jasność i precyzję przepisów prawa górniczego”, co bezpośrednio przekłada się na bezpieczeństwo pracy w sektorze górnictwa.
W części artystycznej usłyszeliśmy utwory Johanna Straussa młodszego oraz Franciszka Lehára w wykonaniu Orkiestry Symfonicznej Filharmonii Śląskiej pod batutą Sławomira Chrzanowskiego. Całość uświetniły popisy wokalne sopranistki Iwony Sochy oraz Adama Sobierajskiego (tenor).
Niestety, obok górnictwa i muzyki, w tegorocznej agendzie nie mogło zabraknąć odniesień do polityki w jej w najbardziej złowrogim i destrukcyjnym wymiarze, jaki z pewnością stanowią działania wojenne. Niczym nieusprawiedliwiona agresja Rosji na ziemie naszego wschodniego sąsiada znalazła oddźwięk w wygłoszonych prelekcjach i zaprezentowanych materiałach, w których pojawiały się błękitno-żółte barwy, wyrazy wsparcia i solidarności z narodem ukraińskim, apele o pomoc i życzenia pokoju. W sali nie wybrzmiał radosny Marsz Radetzky’ego, który miał wieńczyć część artystyczną.
Pozostaje życzyć sobie kolejnych edycji niezmąconych przez pandemię oraz wolnych od artyleryjskich salw za naszą wschodnią granicą, a najlepiej także od – chwilowo tylko mniej ważnej – wojny z węglem.
źródło i fot.: organizator
